In the field of international relations, the Three Worlds Theory , by Mao Zedong, proposes three politico-economic worlds: the First world, the Second world, and the Third world. In 1974, at the United Nations, Vice-Premier Deng Xiaoping applied the Three Worlds Theory during the New International Economic Order presentations about the problems of raw materials and development, to explain the PRC's economic co-operation with non-communist countries.
The First world comprises the US and the USSR, the superpower countries respectively engaged in imperialism and in social imperialism. The Second world comprises Japan and Canada, Europe and the countries of the global North–South divide. The Third world comprises the countries of Africa, Latin America, and continental Asia.
சர்வதேச உறவுகள் துறையில், மாவோ சேதுங் எழுதிய மூன்று உலக கோட்பாடு, மூன்று அரசியல்-பொருளாதார உலகங்களை முன்மொழிகிறது: முதல் உலகம், இரண்டாம் உலகம் மற்றும் மூன்றாம் உலகம். 1974 ஆம் ஆண்டில், ஐக்கிய நாடுகள் சபையில், துணைப் பிரதமர் டெங் சியாவோபிங், கம்யூனிசம் அல்லாத நாடுகளுடனான சீனாவின் ( பி.ஆர்.சியின் ) பொருளாதார ஒத்துழைப்பை விளக்க, மூலப்பொருட்கள் மற்றும் வளர்ச்சியின் பிரச்சினைகள் குறித்த புதிய சர்வதேச பொருளாதார ஒழுங்கு விளக்கக்காட்சிகளின் போது மூன்று உலகக் கோட்பாட்டைப் பயன்படுத்தினார்.
முதல் உலகம் முறையே ஏகாதிபத்தியத்திலும் சமூக ஏகாதிபத்தியத்திலும் ஈடுபட்டுள்ள வல்லரசு நாடுகளான அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் ஒன்றியத்தை உள்ளடக்கியது. இரண்டாவது உலகம் ஜப்பான் மற்றும் கனடா, ஐரோப்பா மற்றும் உலகளாவிய வடக்கு-தெற்கு பிரிவின் நாடுகளை உள்ளடக்கியது. மூன்றாம் உலகம் ஆப்பிரிக்கா, லத்தீன் அமெரிக்கா மற்றும் கண்ட ஆசியா நாடுகளை உள்ளடக்கியது..
.jpg)
